Í Fastatøkum hoyra vit meir um skipslívið, nú Høgni hevur slitið seg leysan frá heiminum í Hórisvík og er farin til skips við „Rúðuni“. Her verður sjólívið lýst í góðum og ringum løtum, í ódn og í logn, á fiskileið, á heimferð og heima millum túrar. Hetta lívið mennir hin unga, og Høgni, sum í fyrru bókini skúgvar dreymin um gentu og heim frá sær við orðunum: „Tað var bert vøkur lognbrá“, fær í seinnu bókini fastatøkur á lívinum og kemur heimaftur til dreymagentuna og faðirs garð.

---

In Fastatøkur we learn more about the life at sea now that Høgni has seperated himself from the world of Hórisvík and has gone on board on the ship Rúðan. Life at sea is portrayed with its happy times and bad times, in the storm and in calm seas. The life of fishing is depticted as well as the journey home and the life on land between voyages. It is a life in which the young mature. Høgni, who in the preceding book casts aside the dream of a girl and a home with the words “They were only pretty mirages”, manages in the latter book to get a firm grip on life and comes home to the girl of his dreams and to his father’s farm.